(1/2016)

Jestem zachwycony. Zachwycony pasją, energią, chęcią poznawania nowych mediów i niekłamaną fascynacją tradycyjnym dziennikarstwem. Jestem zachwycony tym, co opisali studenci rozpoczynający studia dziennikarskie, poproszeni o odpowiedź na pytanie, dlaczego chcą zostać dziennikarzami. 

Jestem zachwycony! Ten zawód nie umiera. Dziennikarstwo nie ginie. I co chyba najważniejsze: nie tylko wraca do korzeni, ale w kolejnych ocenach tych, którzy wybierają dziennikarstwo jako swoją drogę życiową, pojawiają się jakże ważne słowa: wiarygodność, prawda, uczciwość, etyka, odpowiedzialność. Niesamowite.

Niesamowite także dlatego, że bardzo łatwo w dyskusji o mediach i kondycji dziennikarstwa można się poddać narzekactwu: że Internet zabił odpowiedzialność (niszcząc tradycyjne media), że pikujące nakłady i zamykane tytuły są najlepszym dowodem na to, iż praca dziennikarzy nie jest już nikomu potrzebna (gdy wszystko jest w Internecie, za darmo), że gdy zejdzie ostatnie pokolenie rozpoczynające weekend z gazetą, nie będzie już chętnych ani do czytania, ani do pisania.

Spis treści

Debata: Arystokracja rozumu, Stanisław KOZIEJ, Marcin JAKUBOWSKI, Konrad BIAŁOSZEWSKI, Radosław SIKORSKI, Tomasz ALEKSANDROWICZ, Michał BONI, Marek KACPRZAK, Anna BIAŁOSZEWSKA, Jarosław OBREMSKI, Maria WANKE-JERIE, Michał KOBOSKO, Łukasz OLEJNIK, Kazimierz KRUPA, Tomasz BIAŁEK, Marek PALCZEWSKI, Michał KLEIBER

Nowe Media” to także debaty o tym, co dziś najważniejsze. Do jednej z nich doszło w warszawskiej siedzibie Instytutu Nowych Mediów po ukazaniu się 8. wydania kwartalnika. Zaprosiliśmy do debaty Autorów „Nowych Mediów” oraz portalu opinii „Wszystko Co Najważniejsze”. Oto, siłą rzeczy skrócony, zapis tego spotkania.

Marcin Jakubowski

Fizyk w Instytucie Fizyki Maxa Plancka w Greifswaldzie zajmujący się badaniami nad syntezą termojądrową. Ukończył studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Informatyki Uniwersytetu Opolskiego, doktoryzował si ę na Uniwersytecie w Bochum, prowadząc jednocześnie badania w Forschungszentrum Jülic h. Pracował w kilku największych ośrodkach zajmujących się badaniami nad syntezą termojądrową, m.in . w General Atomics w San Diego i National Institute for Fusion Science w Japonii, gdzie wielokrotnie był profesorem wizytującym . Na Twitterze zainicjował stream #Piękno Nauki . Więcej tekstów MarcinaJakubowskiego na www.wszystkoconajwazniejsze .pl.

Radosław Sikorski

Polityk, były marszałek sejmu i szef polskiej.

Jarosław Obremski

Senator RP. Były wiceprezydent Wrocławia.

Michał Kobosko

Redaktor naczelny Project Syndicate Polska, Fundacja Świat Idei i szef polskiego oddziału waszyngtońskiego think-tanku Atlantic Council. Od 1993 r. dziennikarz giełdowy i finansowy „Gazety Wyborczej”. W latach 1997–2003 zastępca redaktora naczelnego „PB”. Od 2005 r. kierował polską edycją „Forbes”. Od 2006 r. redaktor naczelny „Newsweek Polska”. W 2009 r. przeprowadził fuzję zespołów redakcyjnych i tytułów „Dziennik Polska Europa Świat” oraz „Gazeta Prawna”, zostając redaktorem naczelnym „Dziennika Gazety Prawnej”. Od 2011 r. w Platformie Mediowej Point-Group , jako redaktor naczelny polskiej edycji „Bloomberg Businessweek Polska”, od lutego 2012 r. redaktor naczelny „Wprost”.

Łukasz Olejnik

Ekspert bezpieczeństwa i prywatności systemów i sieci komputerowych. Autor projektów oraz publikacji w tych dziedzinach. Był związany z CERN i Poznańskim Centrum Superkomputerowo -Sieciowym . Doktorant w INRIA (Grenoble , Francja ), gdzie analizuje świat nowych technologii i mediów pod kątem prywatności.

Kazimierz Krupa

Polski dziennikarz ekonomiczny . W latac h 1994–1998 był redaktorem naczelnym gazety „Parkiet ”, nast ępnie felietonist ą „Pulsu Biznesu ”, a także komentatorem wydarzeń ekonomiczno-gospodarczych Radia TOK FM. W latach 2007–2014 redaktor naczelny „Forbes 'a”. Obecnie partner w Kancelarii Drawbridge.

Dr Tomasz Białek

Specjalista w zakresie bezpieczeństwa informacji, osób i systemów. Wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Absolwent uczelni wyższych w Polsce, Stanach Zjednoczonych i Izraelu. Autor książki „Terroryzm – manipulacja strachem” i współautor innych publikacji, m.in . pod redakcją naukową M. Karwata pt. „Paradoksy polityki”. Autor wielu artykułów w prasie specjalistycznej.

ABSTRACT: "Nowe Media" is also debating the most important issues in the today’s world. One of these debates was held in the New Media Institute in Warsaw, following the 8th edition of the magazine. It brought together contributors of "Nowe Media" as well as those of the portal "Wszystko, co najważniejsze". Here is the record, inevitably shortened, of the meeting.

RESUME: « Nowe Media », c’est aussi les débats sur tout ce qui est le plus important dans le monde d’aujourd'hui. L'un de ces débats a eu lieu à l'Institut des nouveaux médias à Varsovie, suite à la parution du 8e numéro de la revue. Il a réuni les contributeurs des « Nowe Media » ainsi que ceux du portail « Wszystko, co najważniejsze ». Voici le récit, inévitablement raccourci, de ces rencontres.

Myślenie strategiczne podstawą – i wyzwaniem, prof. Michał KLEIBER

Prezes Polskiej Akademii Nauk od 2007 do 2015 r. W latach 2001–2005 minister nauki i informatyzacji oraz przewodniczący Komitetu Bada ń Naukowych. W roku 2005 wybrany członkiem Europejskiej Rady Nauki w Brukseli . Zajmuje si ę problematyk ą prorozwojowej polityki państwa , a w szczególności strategią rozwoju edukacji , nauki i innowacyjności gospodarki . Autor bądź współautor ponad 240 prac naukowych oraz 7 książek.

Jeśli nie wiadomo, dokąd idziemy, nigdzie nie dojdziemy. Jeśli nie wiadomo, jakie są nasze plany, jaką mamy strategię, nie zbudujemy nic ponad struktury zarządcze działające od kryzysu do kryzysu. O braku myślenia strategicznego w Polsce i świetnym pomyśle – wirtualnym centrum strategii państwa, wykorzystującym mądrość zbiorową Polaków – prof. Michał Kleiber.

ABSTRACT: If you do not know where we are going, you will not get anywhere. If you have no plans and strategy, we will build nothing more than management structures operating from crisis to crisis. Prof. Michał Kleiber deplores the lack of strategic thinking in Poland and puts forward a brilliant idea - a virtual centre of the national strategy, drawing upon the collective wisdom of the Poles.

RESUME: Si on ne sait pas où on va, on ne parvient nulle part. Si on n’a pas de projets et d’une stratégie, on ne construira rien de plus que des structures de gestion opérationnnelles de crise en crise. Prof. Michał Kleiber deplore le manque de réflexion stratégique en Pologne et avance une brillante idée - un centre virtuel de la stratégie nationale, puisant dans la sagesse collective des Polonais.

Polska nauka. Potrzeba terapii szokowej, Maria WANKE-JERIE, Małgorzata WANKE-JAKUBOWSKA

Maria Wanke-Jerie

Absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego, z wykształcenia matematyk teoretyk, specjalista PR, przez 25 lat pracownik Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Współtworzyła pierwszy „Raport o stanie nauki w Polsce”. Współautorka biografii Romana Niegosza „Potrzeba ludzi przyzwoitych. Roman Niegosz – życie dla Polski” oraz „Zobowiązywała mnie przysięga. Proces Władysława Frasyniuka 1982”. Oznaczona Medalem „Niezłomni ” (2013).

Poszukiwanie dobrego klimatu dla nowych mediów, odnajdywanie i wzmacnianie elit, kreatywność i innowacje – dosyć szybko, poruszając te kwestie, dochodzimy do pytań o polską naukę. Jesteśmy po, nie mam wątpliwości, 25 latach złych w polskim szkolnictwie wyższym. Co zrobić, aby nie marnować kolejnych?

ABSTRACT: We are witnessing the mounting bureaucracy, the progressive devaluation of the academic culture to the benefit of the corporate culture, the steady decline in education standards and skills necessary to move up the scientific career ladder, the primacy of the material criteria over the formal criteria. The traditional masterapprentice relationship has yielded to Byzantine customs. The search for a good climate for the new media, identifying and strengthening of elites, creativity and innovation – these issues will take you straight to Polish science. Doubtless, the Polish higher education system has lived through 25 bad years. What to do to make sure the years to come are not wasted?

RESUME: On assite ŕ la bureaucratie croissante, ŕ la dégradation progressif de la culture académique au profit de celle d’entreprise, ŕ la baisse constante du niveau d’éducation et des compétences requises pour gravir les échelons de carričre scientifique, au primauté des critčres matérielles qui remplecent les critčres formelles. La relation traditionnelle maître-apprenti cčde aux coutumes byzantines. La recherche d’un bon climat pour les nouveaux médias, l’identification et le renforcement des élites, la créativité et l’innovation - en évoquant ces questions, on en arrive trčs vite ŕ toucher celle de la science polonaise. L’enseignement supérieur polonais a vécu, je n’en doute pas, 25 mauvaises années. Que faire pour que les années ŕ venir ne soient pas gaspillées ?

„Internet w przyszłości będzie taki, jak o niego zadbacie”, Tim BERNERS-LEE

Twórca założeń współczesnego Internetu – sieci World Wide Web. Fizyk i programista.

Za każdym razem wsłuchuję się w słowa „Ojca Założyciela Internetu” z wielką uwagą. W trakcie paryskiego Le Web, najważniejszego spotkania świata nowych mediów w Europie, Sir Tim Barners-Lee wskazywał zagrożenia i mobilizował uczestników tego elitarnego spotkania do obrony sieci: zarówno zasad, otwartości, neutralności, jak i jakości działań w niej prowadzonych. Niezależnie, czy jesteśmy twórcami aplikacji, portali, stron, administratorami, wydawcami, czy jedynie czytelnikami i komentatorami zostawiającymi nasze słowa pod opiniami innych, wzmacniając ich informacje, powinniśmy pamiętać, że to my tworzymy tę globalną społeczność. Jaki będzie Internet, zależy od naszej zbiorowej mądrości.

ABSTRACT: It is always with great attention that I listen to the «Founding Father of the Internet.» During the LeWeb Paris, Europe’s most important event devoted to the new media, Sir Tim Berners-Lee pointed to possible threats and called on the participants of this exceptional meeting to defend the web: its openness and neutrality, as well as the quality of online activities. Whether we are developers of applications, portals or sites, administrators or editors, readers or commentators who express themselves below the opinions of others,  corroborating the message of these, we must remember that it is up to us to create this global community. What the Internet of tomorrow will be like depends on our collective wisdom.

RESUME: C’est toujours avec une grande attention que j’écoute le « Père Fondateur de l’Internet ». Au cours du LeWeb Paris, le plus important l’événement du monde des nouveaux médias en Europe, Sir Tim Berners-Lee indiquait les menaces pressenties et appelait les participants de ces rencontres exceptionnelles à se porter défenseurs du web: son ouverture et sa neutralité, de même que la qualité des activités menées en ligne. Que nous sommes développeurs d’applications, de portails ou de sites, administrateurs ou éditeurs, lecteurs ou commentateurs qui s’expriment au-dessous des opinions des autres en corroborant le message de ceux-ci, nous devons nous souvenir que c’est nous-mêmes qui créons cette communauté mondiale. Comment il sera, l’Internet du demain, dépend de notre sagesse collective.

Nie kłamcie, że wiecie, Edi PYREK

Coach biznesu, doradca szefów największych polskich firm, marketingowiec i podróżnik, autor filmów, książek, spektakli teatralnych.

Mieszka na Kostaryce, podróżuje, odprawia „taniec Słońca”, rozmawia z największymi wizjonerami i po raz kolejny już uczestniczyć będzie w festiwalu Burning Mana. Jeden z najbardziej kreatywnych i inspirujących Polaków. Uważnie obserwuje to, co oferują ci, którzy przedstawiają się jako trendsetterzy i łowcy trendów sprzedający swoje mądrości na konferencjach social mediów. I śmieje się. Z tego śmiechu powstał ten tekst.

ABSTRACT: Ray Kurzweil, one of the greatest thinkers and inventors of the 21st century, believes that in the next 20-30 years it will be possible to transplant human consciousness in a machine so as to make it immortal. This belief is shared by Vladimir Putin, who announced that Russia will succeed in creating an avatar by 2045 in which the human brain will be grafted. Humanity would cross the new stage of evolution with the two basic social classes. Mortality and immortality would give rise to new problems and new solutions. Ken Wilbern said that each new stage of evolution solves the problems of the previous one, but it also brings about new ones, sometimes more difficult. So I do not know what will happen tomorrow, and if someone claims to know it, he lies.

RESUME: Ray Kurzweil, l’un des plus grands penseurs et inventeurs du XXIe siècle, estime que dans les 20-30 prochaines années il sera possible de transplanter la conscience humaine dans une machine, ce qui lui permettra d’atteindre l’immortalité. Cette conviction est partagée par Vladimir Poutine, qui a annoncé que la Russie parviendrait à créer d’ici 2045 un avatar dans lequel le cerveau humain sera greffée. L’humanité franchirait ainsi la nouvelle étape d’évolution avec les deux classes sociales élémentaires. La mortalité et l’immortalité donneraient lieu à de nouveaux problèmes et de nouvelles solutions. Ken Wilbern affirmait que pour autant que chaque nouvelle étape d’évolution résout les problèmes de l’étape précédente, il en entraîne de nouveaux, parfois plus difficiles. Je ne sais donc pas ce qu’apportera demain, et si quelqu’un prétend le savoir, il ment.

W zdrowym ciele 2.0 bezpieczny człowiek 3.1 (beta), Aleksandra SOWA

Badaczka nowych mediów. Z kryptologiem Hansem Dobbertinem w Horst Görtz Institute for Information Security prowadziła jedne z najważniejszych europejskich badań dotyczących kryptologii oraz bezpieczeństwa w dziedzinie technologii informatycznych. Autorka licznych publikacji fachowych. Zajmowała się także m.in. redakcją internetową w ramach „Wahlkampftour” w kampanii wyborczej Gerharda Schroedera.

Uczące się, rozwijające się, tworzące, komunikujące się między sobą maszyny – to jeszcze niedawno był świat zarezerwowany dla science fiction. Ludzka siła robocza została zastąpiona przez maszyny – nasza inteligencja i siła decyzyjna będą (przynajmniej częściowo) zastąpione przez maszyny i algorytmy. W dzisiejszej koncepcji Internetu rzeczy czy Przemysłu 4.0 rozwój techniczny stał się samonapędzającym procesem, któremu ludzie niejako tylko towarzyszą. Technika stała się samowystarczalną jednostką. O ludzkiej dystopii pisze Aleksandra Sowa. Tekst wart pogłębionej refleksji.

ABSTRACT: The world of machines able to learn, develop, create and communicate has been science fiction until recently. Just as human labour was superceded by machines, our intelligence and decision-making will be (at least partially) replaced by machines and algorithms, too. According to the concept of the Internet of Things or that of Industry 4.0, technological development has become a self-sustaining process, which is, at most, sort of accompanied by man. Technology has became an autonomous entity.

RESUME: Le monde des appareils capables d’apprendre, de se développer, créer et se communiquer rélévait jusqu’ŕ récemment de la science-fiction. De męme que les appareils se sont substitués au travail humain, notre intelligence et notre pouvoir de prise de décision seront, eux aussi (au moins partiellement), remplacés par des appareils et des algorithmes. Selon le concept actuel de l’Internet des Objets ou celui de l’Industrie 4.0, le développement technologique est devenu un processus auto-entretenu, qui est, tout au plus, accompagné par l’homme de quelque sorte. La technologie est devenue une entité autonome.

Widzialność jest pułapką, Łukasz ROGOWSKI

Doktor socjologii, adiunkt w Zakładzie Badań Kultury Wizualnej i Materialnej Instytutu Socjologii UAM w Poznaniu. Interesuje si ę kulturą wizualną, nowymi mediami, społecznymi aspektami wywierania wpływu. Publikował m.in. w „Kulturze i Społeczeństwie”, „Kulturze Współczesnej”, „Przeglądzie Socjologii Jakościowej”.

Można się spodziewać, że wraz z rozwojem nowych mediów i technologii widzialność w coraz mniejszym stopniu będzie stanem pożądanym, gdyż jeszcze bardziej będzie kojarzona z odebraniem podmiotowości, manipulacją i kontrolą społeczną – pisze jeden z ciekawszych autorów analizujących świat nowych mediów w Polsce. Debiut w „Nowych Mediach” z obroną kontrowersyjnej, ale i inspirującej do rozważań, dyskusji i polemik, tezy.

ABSTRACT: Basically, all the issues that galvanise Poland’s public opinion revolve around one dilemma: what should be present in the public sphere, what topics can be discussed, what events can be made public and what should be hidden and masked. Sexuality, education of children, the limits of artistic freedom, religious and ideological disputes, the scope of security and control - all these areas will eventually boil down to the question of the relationship between public and private and the blurring boundaries between them.

RESUME: Au fond, toutes les questions qui enflamment aujourd’hui l’opinion publique en Pologne sont associées à un dilemme: qu’est-ce qui devrait être présent dans la sphère publique, quels sujets peuvent être discutés, quels événements peuvent avoir un caractère public et quels en devraient être caches et masques. La sexualité, l’éducation des enfants, les limites de la liberté artistique, les disputes religieuses et idéologiques, la portée necessaire de la sécurité et de contrôle - tous ces domaines se résument finalement à une question sur les relations entre le public et le privé et le flou des frontières entre eux.

Koniec Twittera? A może kolejny etap rozwoju?, Monika Marta PRZYBYSZ

Specjalista ds. PR, zarządzania kryzysowego, reklamy i marketingu medialnego, medioznawca, teolog. Absolwentka studiów podyplomowych w Uniwersytecie Warszawskim z PR. Wykładowca w Instytucie Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa UKSW. Redaktor kwartalnika naukowego „Kultura Media Teologia”.

Twitter jest użytecznym narzędziem budowania firm, instytucji, partii, związków i stowarzyszeń. Zwiększa ich wpływ i „sprzedaż”, o ile używany jest w mądry, przemyślany sposób. A jednocześnie – być może – nie jest najlepszym narzędziem w budowie wizerunku osobistego, w personal brandingu. Być może osoby publiczne, dostępne na wyciągnięcie smartfona i narażone na wciągnięcie w falę „hejtu w 140 znakach”, powinny raczej szukać innych miejsc ekspresji, gdyż tracą tu, a nie zyskują. Ciekawy tekst o tym, jak z „dobrego narzędzia dla dobrych ludzi” Twitter staje się zwyczajnym narzędziem masowej komunikacji.

ABSTRACT: In Poland, a Twitter account testifies to communication skills. Polish journalists from the traditional media began to treat the new media such as publicly available press agencies, offering ready-to-use videos, news, and stories free of charge. The leader of the ranking is Twitter. Content created by Twitter users (usergeneratedcontent) represents 47% of the media quotations coming from the social media in Poland. It is followed by Facebook (46%), while YouTube accounts for a mere 6% of the new media content quoted in the traditional media. Over the past two years, the use of the social media content in the traditional media has tripled.

RESUME: Un compte Twitter témoigne en Pologne des compétences en communication. Les journalistes polonaise de médias traditionnels ont commencé à traiter les nouveaux médias comme les agences de presse gratuites, offrant des vidéos, des news et des récits tous prêts. Twitter arrive en tête dans cette catégorie. Les contenus créés par les utilisateurs de Twitter (usergeneratedcontent) représentent 47% des citations médiatiques en Pologne provenant des médias sociaux. Ils sont suivis de ceux repris de Facebook (46%), alors que YouTube n’est à l’origine que de 6% des citations nouveaux médias dans les médias traditionnels. Au cours des deux dernières années, l’utilisation a triplé des contenus générés par médias sociaux dans les médias traditionnels.

Siła narracji. Powrót do ogniska, Marek KACPRZAK

W Polsat News, gdzie pracuje, prowadzi „Wydarzenia Opinie Komentarze”. Wcześniej dziennikarz m.in. TVN24, TVP, RMF FM, Polska The Times. Naukowo zajmuje się ekonomiką kultury, w szczególności zarządzaniem w mediach i ekonomiką mediów.

O sile narracji przekonywałem lata temu w „Marketingu narracyjnym”, autorskiej koncepcji przedstawionej w książce pod tym tytułem (Helion, 2012). Przekonują o niej też autorzy od pierwszego wydania „Nowych Mediów”. Warto wrócić do tekstów o hagadzie i opowieści Aborygenów, o wygrywaniu wyborów dzięki marketingowi narracyjnemu, który jest najskuteczniejszą technologią wygrywania, niezależnie: w biznesie, edukacji, polityce. O powrocie do „oralności” i docenieniu narracji – Marek Kacprzak.

ABSTRACT: Here is how the oral culture has taken possession of its followers. The never-ending story. Today, one can safely make a statement that the story has come to an end. True, many people still use written text. At any time, one can have recourse to print, but politicians know very well that, with the current size of information conveyed and received, it is not easy to come back and pick up bits of one’s interest. Political party manifestos are difficult, complex and barely approachable, and therefore fail to be assimilated. Skillfully used, the electronic, “spoken”, media have come again to serve as platforms for expression. And one gets a stronger position who knows to make his story more understandable, more convincing and, above all, easier to repeat. Great is the power of the narrative marketing!

RESUME: Voilŕ comment la culture orale a pris possession de ses adeptes. L’infinissable récit. Aujourd’hui, on peut sans aucun risque émettre l’opinion que l’histoire est bouclée. Certes, beaucoup de gens utilisent encore le texte écrit. A tout moment, on peut avoir recours ŕ l’imprimé, mais les politiciens savent trčs bien que, avec la taille actuelle d’informations transmises et reçues, il n’est pas facile d’y revenir et relever ce qui nous intéresse. Les programmes électoraux sont difficiles, complexes et ŕ peine abordables, donc ne sont pas tout simplement assimilés par les électeurs. Habilement utilisés, les médias électroniques, « parlés », en reviennent ŕ servir de plate-formes d’expression. Et celui s’assure une position plus forte qui sait raconter son histoire de sorte qu’elle soit plus compréhensible, plus convaincante et, surtout, qui plus facile ŕ répéter. Grande est la puissance du marketing narratif!

Elektroniczne państwo – Estonia, Kazimierz POPŁAWSKI

Twórca estońskiego portalu Eesti.pl oraz portalu Przegląd Bałtycki poświęconego regionowi Morza Bałtyckiego.

Przykład Elektronicznego Państwa Estonia powraca wciąż w rozmowach, dyskusjach, debatach. O ile Estonia nie zmarnowała ostatnich lat, o tyle polska informatyzacja publiczna wciąż buksuje w błocie. Kolejne projekty świadczą o tym, że po prostu nie potrafimy. Ani wymyśleć, ani zrealizować, ani skoordynować. Od myślenia zaczęli Estończycy – dziś wzór zarządzania sferą publiczną z użyciem tego, co daje nam świat 2.0. Warto się temu doświadczeniu przyjrzeć.

ABSTRACT: The Estonian experience shows that most of the solutions that may seem controversial and are initially resisted for fear of the new, do actually stimulate social expectations. Popular examples of e-taxation and e-elections show that those who have used them at least once will never return to traditional tax payment or voting methods. Given its general attitude, the public intends to continue the modernisation of the country on the basis of information and communications technologies. These expectations are so high that, if the modernisation process is undermined, people are get mobilised to defend it. Online, of course.

RESUME: L’expérience estonienne enseigne que la plupart des solutions, qui peuvent être controversées et initialement résistées du fait de la peur du nouveau, s’avèrent stimuler les attentes sociales. Les exemples populaires de la taxation électronique et des élections électroniques montrent que ceux qui les ont utilisés au moins une fois ne reviennent plus aux modes traditionnels de règlement d’impôts ou de vote. Vu l’attitude générale du public, il convient de noter que celui-ci souhaite poursuivre la modernisation du pays sur la base des technologies de l’information et de la communication. Ces attentes sont si élevées que, au cas où ce processus de modernisation se trouve menacé, les citoyens se mobilisent pour le défendre. En ligne, bien sûr.

Skok cyfrowy: Europa startuje, a Polska?, Michał BONI

Od listopada 2011 r. do listopada 2013 r. minister administracji i cyfryzacji. Absolwent UW. Działacz Solidarności w 1991 r. Minister pracy i polityki socjalnej. W latach 1992–1993 sekretarz stanu odpowiedzialny m.in. za polityk ę rynku pracy. Poseł na Sejm I kadencji. W styczniu 2009 r. powołany na urząd ministra - członka Rady Ministrów. Od 2008 r. jest także szefem zespołu doradców strategicznych Prezesa Rady Ministrów. Wśród najważniejszych dokumentów autorstwa zespołu znajduj ą się: „Raport o kapitale intelektualnym Polski ”, „Powrotnik. Nawigacja dla powracających” oraz „Raport Polska 2030. Wyzwania rozwojowe”.

Polski sektor nowych mediów to kilka światów równoległych. Ogromne pieniądze, głównie europejskie, kierowane na niemające sensu projekty, które umierają w dniu finalnego ich rozliczenia. To chcące o wszystkim decydować państwo: regulatorzy, grantodawcy, kontrolerzy, przy których – jak wielokrotnie na łamach „Nowych Mediów” pisaliśmy – nie powstałby w Europie nigdy Facebook czy Twitter, a i pomniejsze projekty nie miałyby szans. To wreszcie fascynujący świat myślących w nowatorski sposób o nowych mediach firm i ludzi. Czy Europa jest gotowa do skoku cyfrowego? Jak wygląda polskie podejście do tego wyzwania i zadania?

ABSTRACT: The digital leap should not be over-regulated. In the rivalry between technology and legislation, the first is faster and always wins. Already today, some devices are used before the rules and standards concerning them are defined and implemented. In 2007, the value of the applications market was almost zero, now it is $ 100 billion more than the film industry. And by 2020, 268 billion applications will be in use, which means that every man on Earth will get a new application on his mobile device every 1.5 weeks. That is why - and this is an opportunity for Europe and for Poland - we need a diversified system to operate digital solutions. “Strict regulations” – where they are needed and justified, and “soft regime” - where possible and necessary in view of further development.

RESUME: Le saut numérique ne doit pas ętre surréglementé. Dans la rivalité entre la technique et la législation, la premičre est plus rapide et toujours remporte. Aujourd’hui déjŕ, il y a des appareils qui sont utilisés avant que les rčgles et normes en soient définies et mises en place. En 2007, la valeur du marché des applications était prčs de zéro, aujourd’hui il vaut 100 milliards de dollars de plus que l’industrie du film. Et en 2020, 268 milliards d’applications seront en circulation, c’est-ŕ-dire que chaque homme sur Terre aura toute la 1,5 semaine une nouvelle application sur son appareil mobile. Voilŕ pourquoi - et c’est une opportunité pour l’Europe et pour la Pologne en Europe - nous avons besoin d’un cadre diversifié d’exploitation des solutions numériques. « Des régulations strictes » - lŕ oů elles sont indispensables et justifiées, et « un régime doux » - lŕ oů c’est possible et nécessaire du point de vue du développement.

O szpiegowaniu między sojusznikami, Jean-Paul OURY

Jeden z czołowych francuskich ekspertów w zakresie wizerunku publicznego w sieciach społecznościowych. W paryskiej agencji Image et Stratégie Europe pracuje m.in. dla Bouygues , RTE, BPCE, Crédit Agricole, CGPME oraz partii politycznych i polityków. Jego specjalizacja to zarządzanie kryzysem reputacji w sieci.

Czy nowe WikiLeaks związane z podsłuchiwaniem francuskich prezydentów uzasadniają dyplomatyczne zerwanie, a nawet choćby zamrożenie relacji na linii Francja–Stany Zjednoczone? Czy fakty, dokumenty, narracje prezentowane przez Assange’a i Snowdena zmieniają globalną politykę? Uważny obserwator francuskiej polityki, ale i nowych mediów, Jean-Paul Oury i jego analiza.

ABSTRACT: Do the new WikiLeaks related to wiretapping of the French Presidents justify breaking or at least freezing of the diplomatic relations between France and the United States? Do the facts, documents and stories leaked by Assange and Snowden change the global politics? Jean-Paul Oury, a watchful observer of the French public life, but also of the new media, shares his insights.

RESUME: Les nouveaux WikiLeaks liés à la mise sur écoute de Présidents de la République justifient-ils la rupture diplomatique ou au moins le gel des relations entre la France et les Etats-Unis? Les faits, documents et récits divulgués par Assange et Snowden changement-ils la politique globale? Jean-Paul Oury, un observateur attentive de la vie politique française, mais aussi des nouveaux médias, nous livre son analyse.

Nowa epoka. Czas niepewności, Tomasz ALEKSANDROWICZ

Prof. Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora. Ekspert zarządzania informacj ą z Centrum Badań nad Terroryzmem. Współtworzy Instytut Analizy Informacji Collegium Civitas.

„Pękają kolejne złudzenia. Globalizacja miała uczynić świat jednym miejscem, wszak mamy na bieżąco dostęp do informacji o tym, co aktualnie dzieje się na drugiej półkuli. A jednak w naszej mentalności ciągle obowiązuje podział na dwa światy: nasz i ten obcy. Pojawia się strach, gdy ten drugi, obcy i wrogi świat, którego tak naprawdę nie rozumiemy, pojawia się w naszych progach” – porywający esej Tomasza Aleksandrowicza o nowej epoce: czasie niepewności.

ABSTRACT: Illusions break one after the other. Globalisation was supposed to make the world a global village, as we all have access to news from the other side of the world. Yet there is a division into two worlds in our mentality: ours and the other. The war in Syria, the war in Donbass... It is frightening when this strange and hostile world we do not understand comes to our doorstep as in the World Trade Center, Madrid’s train station, London’s Tube or “Charlie Hebdo.”

RESUME: « Des illusions se brisent l’une après l’autre. La mondialisation était censée faire de la planète un village global dans la mesure où nous avons tous l’accès aux actualités de l’autre bout du monde. Et pourtant, notre mentalité maintient la division en deux mondes: le nôtre et l’autre. La guerre en Syrie, la guerre au Donbass ... Ça se passe là quelque part, plus ou moins loin, mais pas chez nous. La peur ne nous envahit que lorsque ce monde étranger et hostile, que nous peinons à comprendre, arrive jusqu’à notre seuil comme au World Trade Center, à la gare de Madrid, le métro de Londres ou de la rédaction de Charlie Hebdo ».

Bylejakość Internetu, Tomasz RYCHARSKI

Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, korektor książek dla programistów i specjalistów w zakresie technologii informatycznych.

„Jeśli nasz język jest byle jaki, to rzutuje to niekorzystnie na nas samych i na nasz świat. Być może jesteśmy tym, co mówimy, co komunikujemy. Być może w ten sposób stwarzamy siebie. Być może w ten sposób kreujemy kraj, z którego najlepiej uciekać” – pisze Tomasz Rycharski, analizując świat nowych mediów z punktu dbałości o słowo. I dochodzi do dosyć porażających wniosków. Zapraszam do dyskusji: czy diagnoza ta jest prawidłowa? A jeśli tak, to w jaki sposób – jeśli jest to w ogóle możliwe – możemy przeciwdziałać bylejakości języka Internetu?

ABSTRACT: A sloppy language produces negative effects on ourselves and on our environment. Perhaps we are what we say, what we communicate. Perhaps it is how we project the image of ourselves. Perhaps it is how we are creating a country that should better be left.

RESUME: Une langue bâclée produit des effets négatifs sur nous-mêmes et sur notre milieu. Peut-être que nous sommes ce que nous disons, ce que nous communiquons. Peut-être que c’est ainsi que nous projetons l’image nous-mêmes. Peut-être que c’est qinsi que nous créons un pays qu’il vaut mieux fuir.

Laboratorium reportażu, Marek MILLER

Polski reporter, wykładowca, twórca Laboratorium Reportażu. Absolwent socjologii na Uniwersytecie Łódzkim. Wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, potem w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego i Instytutu Dziennikarstwa Collegium Civitas. Pomysłodawca i pierwszy dyrektor Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” w Łodzi. Jego najgłośniejsze książki to „Reporterów sposób na życie”, „Kto tu wpuścił dziennikarzy?”, „Filmówka. Powieść o łódzkiej szkole filmowej”, „Arystokracja”, „Dziennikarstwo według Jana Pawła II” (w ramach Laboratorium Reportażu). Na podstawie jego tekstów powstały m.in. „Z kroniki Auschwitz ” oraz spektakl „Uczta grudniowa 1840 roku, czyli dwóch na słońcach swych przeciwnych Bogów ”. Ostatnio wydał „Pisanie. Z Ryszardem Kapuścińskim rozmawia Marek Miller”.

Laboratorium Reportażu w Instytucie Dziennikarstwa UW jest dziś w Polsce najciekawszym ośrodkiem badań, eksperymentów i poszukiwań dziennikarskich, działającym w ramach uczelni wyższej. Prowadzone od lat przez Marka Millera udowadnia, że dziennikarstwo w najtrudniejszym, a jednocześnie najciekawszym gatunku – reportażu – wciąż ma rację bytu. Także w nowych formach, stosownie do epoki nowych mediów. Oto niesamowita historia w opowieści Mistrza.

ABSTRACT: The Documentary Lab in the Warsaw University’s Institute of Journalism is Poland’s most interesting academic centre of journalistic research, experimentation and exploration. Led for years by Marek Muller, it proves that documentary, as the most difficult but also the most interesting journalistic genre, does have its reason for being, including in its new avatars characteristic of the new media age. An exciting story by the master of the documentary.

RESUME: L’Atelier du Documentaire au sein de l’Institut du Journalisme de l’Université de Varsovie est aujourd’hui le plus intéressant le centre de recherche, d’expérimentation et d’exploration journalistique à fonctionner dans le cadre universitaire en Pologne. Mené depuis des années par Marek Millier, il fournit la preuve que le reportage, en tant que genre journalistique le plus difficile mais aussi le plus intéressant, a toujours une raison d’être. Y compris dans ses nouveaux volets propres à l’ère des nouveaux médias. Le maître du reportage nous livre une histoire passionnante.

Dokument: Idę na dziennikarstwo. Dlaczego?

To tekst ku pokrzepieniu serc. To tekst o tym, że warto. To tekst o następnym pokoleniu, o marzeniach o przyzwoitości, prawdzie, odpowiedzialności. To tekst, który powinien przeczytać każdy dziennikarz, także ten narzekający na swoją redakcję, na warunki panujące w jego wydawnictwie, stacji telewizyjnej, radiowej czy redakcji portalu. Studenci UKSW opowiadają o dziennikarstwie, jednym z najpiękniejszych zawodów, przewidując, w którą stronę będzie ono ewoluowało. Podnosząca na duchu, fantastyczna lektura!

ABSTRACT: It is a text meant to raise spirits. A text saying that it is worth making the effort. A text about the next generation, about dreams, decency, truth, responsibility. A text that should be read by every journalist, including those who complain about their editorial boards, working conditions in their journals, in TV channels, radio stations or web portals. Students of the University of Cardinal Stefan Wyszyński (UKSW) talk about journalism, one of the most beautiful jobs, predicting how it will evolve. An encouraging and fantastic read!

RESUME: C’est un texte qui vise à remonter le moral. Un texte qui vise à dire qu’il y a des efforts qui en valent la peine. Un texte sur la prochaine génération, sur les rêves, la décence, la vérité, la responsabilité. Un texte qui devrait être lu par chaque journaliste, y compris celui qui se plaint de sa rédaction, des conditions de travail dans son journal, dans sa chaine télévisée, dans sa station de radio ou dans son portail web. Les étudiants de l’Université du Cardinal Stefan Wyszyński (UKSW) parlent du journalisme, l’un des plus beaux métiers, pronostiquant la direction dans laquelle il évoluera. Une lecture encourageante et fantastique!

Nauka kodowania? Polemicznie, Chris GRANGER

Jeden z najbardziej kreatywnych i kontrowersyjnych twórców nowych mediów, współzałożyciel Eve and Light Table, Alumn YCombinator. Pracował jako Program Manager w Microsoft.

W czwartym wydaniu „Nowych Mediów” David  Bauer namawiał do nauki kodowania. Dziś to już coraz silniejszy ruch na rzecz nauczania dzieci i młodzieży kodowania jako umiejętności niezbędnej do przeżycia w świecie nowych mediów. Tymczasem Chris Granger sugeruje, abyśmy się wstrzymali. I przedstawia swoje, warte poznania, analizy i argumenty.

ABSTRACT: In the 4th issue of «Nowe Media» David Bauer called on to master the art of coding. Today there is a growing movement that sets itself a vocation to teach children and young people how to code, a skill which is necessary to find one’s way in the world of the new media. Chris Granger, for his part, suggests it is better to abstain and presents its arguments that are worth knowing, examining and discussing.

RESUME: Dans le quatrième numéro de « Nowe Media » David Bauer invitait à maîtriser l’art de codage. Aujourd’hui, il s’agit d’un mouvement de plus en plus poussé qui se donne pour vocation d’apprendre aux enfants et aux jeunes gens comment coder, voire une des compétences nécessaires pour se repérer dans le monde des nouveaux médias. Chris Granger, quant à lui, suggère de s’abstenir et présente ses arguments qu’il vaut la peine de connaître, d’examiner et de discuter.

Biometria. O sztuce zidentyfikowania każdego z mieszkańców Ziemi, Konrad BIAŁOSZEWSKI

Pułkownik dyplomowany. Ekspert kryminalistyki i biegły sądowy, ekspert narodowy w UE. Współautor Paszportowego Systemu Informacyjnego, autor założeń do systemu PL ID, współautor Systemu Wiza Konsul, konsultant systemu NATO-SOFA. Uczestniczył i kierował wdrożeniami systemu paszportowego oraz systemu Wiza Konsul w Polsce i 42 innych krajach.

Jak zidentyfikować każdego mieszkańca Ziemi, jak zgromadzić na jego temat wszelkie możliwe dane, te generowane przez niego samego, w pełni świadomie, ale też te wynikające z jego przemieszczania się, relacji społecznych, nabywanych towarów i usług, odwiedzanych stron internetowych. Profilowanie jest daleką córką biometrii. Bez biometrii zaś trudno byłoby mieć pewność, o kim rozmawiamy. Bez odcisku palca danej osoby, jak najbardziej realnego, bez tęczówki oka, w coraz bardziej zwirtualizowanej rzeczywistości.

ABSTRACT: How to identify every man on Earth, how to collect all the information about him, both produced by himself in full consciousness and obtained as a result of his movements, social relations, goods and services he has bought, websites he has visited? Profiling is a distant daughter of biometrics. Without biometrics it would be difficult to be sure who we are talking about; without the fingerprints, without the iris, in an increasingly virtualised reality.

RESUME: Comment identifier chaque homme sur Terre, comment recueillir toutes les informations sur lui, celles produites par lui-męme en toute conscience, mais aussi celles obtenues sur la base de ses déplacements, des relations sociales, des achats de biens et de services, des sites web visités ? Le profilage est un lointain parent de la biométrie. Sans la biométrie, il serait difficile d’établir de qui il est question. Sans son empreinte, sans son iris de l’oeil, dans une réalité de plus en plus virtualisée.

Z pracowni badawczych. Interfejs bezpośrednich połączeń międzymózgowych

To bez wątpienia jeden z najciekawszych dziś eksperymentów. Autorzy: Rajesh P. N. Rao, Matthew Bryan i Joseph Wu z Wydziału Informatyki i Inżynierii, Devapratim Sarma i Tiffany M. Youngquist z Wydziału Bioinżynierii, Andrea Stocco i Chantel Prat z Wydziału Psychologii oraz Instytutu Nauczania i Nauk o Mózgu Uniwersytetu w Waszyngtonie. Niesamowite, inspirujące, pokazujące drogę – także w komunikacji przyszłości.

ABSTRACT: One of probably most interesting experiments today. Its authors: Rajesh P.N. Rao, Matthew Bryan and Joseph Wu from the Department of Computer Science and Engineering; Devapratim Sarma and Mr. Tiffany Youngquist from the Department of Bioengineering; Andrea Stocco and Chantel Prat from the Department of Psychology and the Institute for Learning and Brain Sciences at the University of Washington. An amazing, inspiring text, blazing new trails, including in the communication of tomorrow.

RESUME: L’une des expériences sans doute les plus intéressantes aujourd’hui. Ses auteurs: Rajesh P.N. Rao, Matthew Bryan et Joseph Wu du Département d’Informatique et d’Ingénierie ; Devapratim Sarma et Tiffany M. Youngquist du Département de la Bio-ingénierie ; Andrea Stocco et Chantel Prat du Département de la Psychologie et de l’Institut des Sciences du Cerveau et de l’Apprentissage à l’Université de Washington. Incroyable, inspirant, frayant de nouveaux chemins, y compris en communication de l’avenir.

Warto przeczytać

Walka o mięsień uwagi, ERYK MISTEWICZ

Jak Internet może uratować demokrację?, Aleksandra SOWA