Wykorzystanie potencjału płynącego z różnorodności opiera się na założeniu, że różnice pielęgnuje się i docenia, zamiast je niwelować. Jak tego dokonać?

Nie wszyscy równi

W mądrym społeczeństwie, gdzie na szacunku i relacji buduje się wspólną przyszłość opartą na ciekawych przedsięwzięciach, nie ma miejsca dla bezwzględnej równości. Członków społeczeństwa wyróżniają talenty, naturalne predyspozycje, mocne strony. Dojrzałe grupy potrafią wszystkie te cechy spożytkować w efektywny sposób, odpowiednio ukierunkowując działania i oddelegowując zadania. Te nierówności, tworzące charakterystykę danej grupy i budujące jej wartość, stanowią potencjał, bez którego nie można kształtować młodych umysłów.

Błędne przekonanie o możliwości osiągania samych sukcesów w dowolnych dziedzinach staje się źródłem frustracji, niepowodzeń i spirali porażek u osób, które ukształtują w sobie błędne przekonanie o wszechzdolności i nieomylności. Taki model bardzo dobrze rozwija się w realiach wspieranych przez wszelkiego rodzaju media społecznościowe. Zadaniem wychowawców powinno być skoncentrowanie się na wydobywaniu potencjałów oraz budowaniu adekwatnej, odpowiedniej, opartej na realnej ocenie możliwości samoocenie. Bez świadomości ograniczeń, jakie ma każdy człowiek, nie jest możliwy prawdziwy sukces.
 

Wieża Babel

Niezależnie od tego, jak bardzo lub jak mało różnią się od siebie ludzie w obrębie grupy, poziom ich współpracy będzie efektem ogólnie pojmowanego dobrostanu. W wielu szkołach w tym roku środowisko jeszcze bardziej się zróżnicowało. Wykorzystanie różnic wydaje się kluczowe, aby wszystkie osoby będące członkami danej społeczności poczuły się wspierane i doceniane. W takiej atmosferze każdy uczeń i każda uczennica będą wykazywali się lepszą motywacją do pracy i współpracy.

Stosowanie języka, który pozostanie neutralny, a jednocześnie inkluzywny, może stanowić wyzwanie. Naturalnie, dużym utrudnieniem jest bariera językowa, która występuje w momencie gdy pojawia się w szkole osoba posługująca się obcym językiem. Warto jednak zwracać baczną uwagę na jakość stosowanych komunikatów – na to, by uwzględniały one potrzeby wszystkich uczestników dialogu i nie dyskryminowały żadnych grup. O metodzie wspierania komunikacji inkluzywnej, wartościach, jakie z niej płyną, i sposobach jej wdrażania można przeczytać na łamach „Głosu Pedagogicznego”. Zachęcamy do lektury.

Źródła:

1. Margaret Amaka Ohia-Nowak, Jak uczyć komunikacji inkluzywnej w klasie zróżnicowanej narodowościowo i religijnie?, Głos Pedagogiczny, https://www.glospedagogiczny.pl/artykul/jak-uczyc-komunikacji-inkluzywnej-w-klasie-zroznicowanej-narodowosciowo-i-religijnie (dostęp: 15.11.2022).
2. Karolina Appelt, Potencjał różnorodności, czyli jak dobrze się różnić?, Głos Pedagogiczny, https://www.glospedagogiczny.pl/artykul/potencjal-roznorodnosci-czyli-jak-dobrze-sie-roznic (dostęp: 15.11.2022).