Podobno limeryk jest dobry na wszystko. Krótka anegdota liryczna – zwięzła i nieco zaskakująca – 12 maja ma swoje święto. Jest to dzień urodzin Edwarda Leara, który spopularyzował limeryki w połowie XIX wieku. Za co lubimy limeryki?

Poezja niepoważna

Limeryk rządzi się swoimi regułami. Jest to utwór anegdotyczny, krótki, zaledwie pięciowersowy, o tematyce humorystycznej, frywolnej i nierzadko absurdalnej, w którym:

• pierwszy, drugi i piąty wers mają po trzy stopy i rymują się, a trzeci i czwarty wers mają po dwie stopy i też się rymują (układ rymów: aabba);
• wprowadzenie bohatera i miejsca najczęściej występuje w pierwszym wersie;
• zawiązanie akcji następuje w wersie drugim (często wprowadzony jest drugi bohater);
• krótsze wersy trzeci i czwarty to kulminacja wątku;
• ostatni wers przynosi rozwiązanie – puentę, która im jest bardziej nieoczekiwana i absurdalna, tym lepiej.

Limeryk to przede wszystkim zabawa i gra słów, która może sprawiać przyjemność nie tylko czytelnikom, lecz także (być może przede wszystkim) autorowi.

Być może nie wszyscy wiedzą, że Wisława Szymborska laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, jest również autorką „Rymowanek dla dużych dzieci” – zbioru jej słynnych limeryków, które tworzyła spontanicznie przez lata. Poetka w ten niekonwencjonalny sposób skomentowała różne aspekty naszego życia, począwszy od obyczajów, przez nawyki kulinarne, po hasła reklamowe z lat pięćdziesiątych. Dowcipne puenty, napisane z wyczuciem i polotem, niekiedy w sposób uszczypliwy, z dużą dozą wyczucia i poczucia humoru, mogą być ciekawą propozycją literacką.
 

Pisać limeryki każdy może 

Pisanie limeryków to ciekawe ćwiczenie intelektualne – trening dla naszego mózgu, dobry dla każdego, niezależnie od wieku. Zmuszając się do takiego wysiłku, dłużej zachowamy sprawny i rześki umysł! Każdy z nas ma do swojej dyspozycji aż 100 miliardów komórek nerwowych. Rozruszajmy je trochę na początek kolejnego pięknego tygodnia! Pamiętajmy, że nasz mózg rozwija się przez całe życie. Pisanie limeryków  daje wiele satysfakcji, rozwija kreatywność oraz jest wyrazem poczucia humoru.

Pisanie limeryków może być również ciekawym zadaniem domowym dla uczniów. Cel uświęca środki, a równie ważny jak rozwój jest nasz dobrostan. Włączenie zabawy do pracy z uczniami pozytywnie na nich oddziałuje, a także jest świetnym sposobem na samodoskonalenie i walkę ze stresem.

Pisanie limeryków jest godnym uwagi niekonwencjonalnym sposobem na trening umysłowy. Jeśli udało nam się Państwa przekonać do spróbowania swoich sił w pisaniu limeryków, zachęcamy do ich przesyłania na naszej facebookowej grupie TUTAJ lub na adres mailowy [email protected].

 
Źródło:

Małgorzata Mieszek, Limeryki, czyli przykład poezji niepoważnej, Acta Universitatis Lodziensis, Folia Litteraria Polonica, 11, 2008.