Rozmowa z nauczycielką języka polskiego, Karoliną Fijołek, pracującą z dzieckiem obcojęzycznym, na temat efektów pracy Metodą Ortograffiti z Bratkiem. Pani Karolina dzieli się swoimi refleksjami po pięciu miesiącach zajęć. Wywiad przeprowadziła Izabela Mańkowska, współautorka Ortograffiti z Bratkiem.

I.M. Jakie cele założyłaś sobie w pracy z dzieckiem?

K.F. Moimi podstawowymi celami było zapoznanie dziecka z Białorusi z polskim alfabetem i polską grafią, wyćwiczenie motoryczne dłoni, zachęcenie do komunikacji w języku polskim oraz rozwój emocjonalny.

I.M. W jakim stopniu Metoda Ortograffiti z Bratkiem przyczyniła się do realizacji założonych celów?

K.F. Ćwiczenia z Bratkiem wypełniają przepaść, która zwykle tworzy się w relacjach nauczyciel – uczeń. Ponadto obecność Bratka wprowadza do nauki zabawę i rozluźnia dziecko, co sprzyja swobodniejszej rozmowie i zachęca do komunikowania się. Ćwiczenia Ortograffiti wspomagają motorykę, uczą polskiego alfabetu i ułatwiają zapoznawanie z różnorodnymi kręgami leksykalnymi. Czytane historie dotyczące przygód Bratka wzbogacają słownictwo – przede wszystkim to związane ze sferą przeżyć i emocji.

I.M. Z kim współpracujesz, realizując program pracy z dzieckiem?

K.F. Z wychowawcą klasy, do której uczęszcza dziecko, oraz z terapeutką szkolną (w tym wypadku jest to Izabela Mańkowska). Wspólnie dostosowałyśmy metodę do możliwości percepcyjnych, motywacyjnych oraz społeczno-emocjonalnych dziecka. Zapewniłyśmy dziewczynce udział w zajęciach Klubu Przyjaciół Bratka. Na bieżąco konsultowałyśmy swoje spostrzeżenia, weryfikując swoje działania programowe.

I.M. Jak dziecko zareagowało na Bratka?

K.F. Dziecko poznało Bratka na drugich zajęciach. Dopytywało, co to za zabawka, dlaczego ją przyniosłam. Od razu wzbudziła ciekawość. Kilka tygodni później w szkolnej bibliotece odbyło się spotkanie z Bratkiem, potem odwiedziłyśmy jego gabinet i galerię. Wszystko to sprawiło, że Bratek z nieznajomej pacynki stał się ulubionym przyjacielem.

I.M. Z jakich zadań w zeszycie ćwiczeń dziecko korzysta najchętniej?

K.F. Ze związanych z dorysowywaniem, kolorowaniem i dopisywaniem, ale także tych, które polegają na policzeniu elementów. Uczeń chętnie rozwiązuje wszystkie zadania, nie ma większych trudności z ich wykonaniem, ale czasami trzeba mu wytłumaczyć polecenie kilka razy, żeby zrozumiało, co ma zrobić.

I.M. Jak dziecko reaguje na słuchane bajki terapeutyczne i jaką wartość wnoszą do pracy?

K.F. Słucha ich bardzo chętnie. Później lubi je komentować. Czasami dopytuje też, dlaczego coś stało się tak, a nie inaczej. Bajki uwrażliwiają dziecko, mówią o ważnych sprawach związanych z życiem szkoły i życiem w szkole. Pokazują, że nie wszyscy są tacy sami, uczą tego, że każda sytuacja może być widziana na kilka sposobów.

I.M. Czy zauważalne są postępy w pracy dziecka?

K.F. Tak. Pierwsze postępy zaczęły się pojawiać po kilku tygodniach. Trudno określić, po ilu dokładnie, ale na pewno były związane z pracą, którą dziecko wykonywało w trakcie zajęć lekcyjnych z klasą. Uczeń coraz lepiej komunikuje się w języku polskim, gdy nie zna jakiegoś słowa, od razu o nie pyta i powtarza. Prosi o pomoc, gdy jej potrzebuje, potrafi używać polskiego alfabetu i popełnia mało błędów w polskiej grafii.

I.M. Proszę dokończyć rozpoczęte zdania.

K.F. Na zajęciach z dzieckiem najbardziej zaskoczyłomnie to, że było bardzo chętne do pracy i otwarte na naszą współpracę.

Dziecko najchętniej słucha bajek dotyczących przygód Bratka.

Dziecko otwiera się, gdy widzi Bratka i mnie, bo zawsze chce nam opowiedzieć o czymś, co się wydarzyło w dniach pomiędzy naszymi zajęciami.

I.M. Jakimi innymi spostrzeżeniami chciałabyś się podzielić?

K.F. Cieszę się bardzo z tego, że ćwiczenia pomagające dzieciom polskim są też przydatne w pracy z uczniem obcojęzycznym. Ciągle brakuje publikacji skupiających się na obcojęzycznych dzieciach trafiających do polskich szkół w wieku wczesnoszkolnym. Zajęcia, na których wykorzystuję Ortograffiti, nie nudzą ani dziecka, ani mnie, a Bratek stał się stałym elementem naszych rozmów. Pamiętam, że kiedyś dziecko przyniosło na nasze zajęcia naklejkę, którą dostało od koleżanki, i dało ją Bratkowi, bo była fioletowa, jak jego ubranko. To wydarzenie pokazało mi, że zajęcia z wykorzystaniem Ortograffiti i Bratka były strzałem w dziesiątkę.

I.M. Bardzo Ci dziękuję za rozmowę. Cieszę się ogromnie, że Metoda Ortograffiti z Bratkiem przypadła Tobie i uczniowi do gustu oraz że przynosi wymierne korzyści, przybliżając dziecku język polski. Sprzyja też zawiązywaniu nowych, ciekawych relacji z rówieśnikami i dorosłymi w naszej szkole oraz poza nią. Jest źródłem pozytywnych emocji.