Laureatem Literackiej Nagrody Nobla został Patrick Modiano, którego Akademia Szwedzka uznała za „Marcela Prousta naszych czasów”. W uzasadnieniu decyzji napisano, że francuski pisarz otrzymał wyróżnienie „za sztukę pamięci i dzieła, w których uchwycił najbardziej niepojęte ludzkie losy i odkrywał świat czasu okupacji”. Wybór Akademii okazał się dużym zaskoczeniem dla krytyków – Modiano jest bardzo dobrze znany we Francji, ale znacznie gorzej na świecie.

Patrick Modiano urodził się 30 lipca 1945 r. w Boulogne-Billancourt we Francji. Jego ojcem był Żyd z Salonik, a matką – flamandzka aktorka. Wcześnie porzucony przez rodziców wychowywał się z dziadkami. Zadebiutował w wieku 23 lat powieścią La Place de l’Étoile. W 1972 r. otrzymał nagrodę Akademii Francuskiej za powieść Les Boulevards de ceinture, w 1978 r. – prestiżową Nagrodę Goncourtów za powieść Ulica Ciemnych Sklepików. W 1996 r. przyznano mu państwową nagrodę za całokształt twórczości. Jest autorem około 30 utworów, głównie krótkich powieści (wiele z nich ma ok. 100 stron), które najczęściej osadzone są w realiach II wojny światowej i niemieckiej okupacji Francji. Bywa, że powieści są ze sobą powiązane – ten sam bohater pojawia się w kilku książkach. Modiano pisał również dla dzieci (Katarzynka) i tworzył scenariusze (do filmu Lacombe Lucien z 1974 r., o małoletnim francuskim kolaborancie, Bon voyage z 2003r. Jeana-Paula Rappeneau, o Francji podbijanej w 1940 r. przez Niemców).

Polscy czytelnicy mogą mieć trudności w odkrywaniu twórczości noblisty. Ostatnia powieść została opublikowana w 1996 r. W sumie w języku polskim ukazały się następujące pozycje: Nawroty nocy, Willa Triste, Ulica Ciemnych Sklepików, Zagubiona dzielnica i Przejechał cyrk oraz krótka opowieść dla dzieci Katarzynka, którą zilustrował Jean-Jacques Sempé.