Stale przepływające tabuny niepowiązanych ze sobą myśli, impulsy trudne do pohamowania, niska samoregulacja czy potrzeba ciągłego poruszania się to tylko niektóre z cech dzieci, którym w szkole bywa bardzo ciężko.

 
Wszystko naraz

Predyspozycje genetyczne to podstawowy czynnik, który wymienia się w ramach długiej listy powodów występowania trudności u dzieci. Nie inaczej jest w przypadku osób, których cechują nieumiejętność utrzymania koncentracji czy aktywność ruchową spowodowaną nieustającymi bodźcami. Zespół nadpobudliwości z deficytem uwagi to zaburzenie rozwojowe, które przysparza wielu kłopotów nie tylko nauczycielom i rodzicom, lecz także samym uczniom. Popełnianie błędów wynikających z chęci szybkiego zakończenia zadania lub niedostatecznego skupienia bywa źródłem głębokiej frustracji. Towarzyszące temu inne symptomy, takie jak potrzeba przebywania w ciągłym ruchu, podejmowanie działań ryzykownych i wykraczających poza normy społeczne, duże trudności w skupieniu uwagi czy zapominanie o powinnościach i zadaniach to czynniki wpływające negatywnie na funkcjonowanie osób z ADHD.

Z praktyki szkolnej wynika, że często na uciążliwość objawów skarżą się również sami zainteresowani. Zmęczeni ciągłym poszukiwaniem zagubionych przedmiotów, nieustającymi reprymendami i nieumiejętnością radzenia sobie z buzującymi emocjami, potrzebują troskliwego wsparcia specjalistów szkolnych i nauczycieli, a czasami nawet wsparcia farmakologicznego.
 

Światełko w tunelu

Specjaliści zajmujący się tematyką zaburzeń o charakterze ADHD podkreślają, że symptomy i ich uciążliwość z wiekiem znacznie łagodnieją. Tylko część osób w wieku dorosłym doświadcza nieprzyjemnych skutków zaburzenia z okresu dziecięcego. Taka informacja sama w sobie jest już elementem terapii wspierającej. Odpowiednio zaplanowane działania dydaktyczno-wychowawcze mogą znacznie usprawnić proces wypracowywania odpowiednich nawyków i reakcji, a tym samym poprawić ogólne funkcjonowanie osoby nadpobudliwej. Spośród rad, jakich udzielają znani psychiatrzy opiekunom dzieci z ADHD, wyróżnia się przede wszystkim cierpliwość, konsekwencja i przyjęcie postawy wspierającej.

Działania wyciszające, ale też zabawy ruchowe na świeżym powietrzu oraz zbilansowana dieta to kolejne z ważnych punktów codziennej terapii. Być może w przyszłości nowoczesna myśl terapeutyczna będzie również wspierała się technologiami, jak to obecnie dzieje się w Stanach Zjednoczonych, gdzie ze wskazania lekarskiego można podjąć terapię ADHD na podstawie specjalistycznej, zatwierdzonej przez tamtejszą Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) gry wideo. Póki co, EndeavorRX jest poza zasięgiem dzieci w Europie. Ale z pewnością nie brakuje nam wrażliwych i uważnych pedagogów, mogących wspierać i dziecko, i jego rodzinę.

Źródła:

1. Alina Gutek , Trudne do kochania. Wszystko, co warto wiedzieć o dzieciach z ADHD, Zwierciadło, https://zwierciadlo.pl/psychologia/46116,1,trudne-do-kochania-wszystko-co-warto-wiedziec-o-dzieciach-z-adhd.read (dostęp: 05.10.2022).
2. Elżbieta Turlej, Z ADHD się nie wyrasta. Czasami elementy układanki zaczynają się łączyć dopiero po latach, Newsweek, https://www.newsweek.pl/polska/spoleczenstwo/czy-wyrasta-sie-z-adhd-adhd-u-doroslych/f6yqsbv (dostęp: 05.10.2022).
3. Gra wideo na receptę, https://www.endeavorrx.com/ (dostęp: 05.10.2022).