Pytanie, które należy zadać w pierwszej kolejności, dotyczy warunków do pielęgnowania ciekawości poznawczej w obecnym modelu szkoły. Czy jest szansa na to, aby metody podawcze stały się zapalnikiem dla motywacji?

Twórczy niepokój

Odpowiadanie na pytania może stymulować do poszukiwania ciekawych rozwiązań. Im częściej uczniowie będą zadawali pytania, tym więcej wniosków z obserwacji pojawi się w ich umysłach. To samonapędzająca się machina rozbudzania ciekawości. Bazując na takiej podstawie, nauczyciel może podsuwać uczniom zagadnienia z różnych przedmiotów. Młodzież, którą niepokoją sprawy interesujące, warte odkrycia, będzie chętnie sama sięgała po źródła wiedzy. Odkrywanie mechanizmów działania może być przygodą na tyle zajmującą, że proces edukacji będzie odbywał się mimochodem. Doświadczenie takiej szkoły, gdzie satysfakcję z pracy czerpią zarówno uczniowie, jak i nauczyciele, staje się priorytetem na najbliższy czas. Nie tylko młodzież pozostaje po edukacji pandemicznej w kondycji odbiegającej od dobrej formy. Nauczyciele doświadczeni obrazem wyłączonych kamerek i milczących mikrofonów również poszukują wsparcia w tym, aby skutecznie szukać sposobów na połączenie celów ministerialnych z potrzebami swoich podopiecznych. Budzenie twórczego niepokoju w uczniach przygaszonych realiami popandemicznymi stanowi wyzwanie, z jakim dotąd nikt nie musiał się mierzyć.
 

Zmiana roli

W nowoczesnym systemie edukacji rola nauczyciela powinna zmienić się z modelu wszechwiedzącego wykładowcy do inspiratora i animatora procesu samodzielnej pracy ucznia. To pozwoli lepiej realizować zadania, jakie szkoła ma przed sobą w świecie pełnym prostych i szybkich rozwiązań. Aby nadal kształtowały się umysły otwarte na kreowanie takiego świata, same muszą pracować w atmosferze pobudzającej do działania. Uczniowie aktywni w takim procesie sami będą dla siebie inspiracją, ale też zaczną odnajdywać przyjemność w poszukiwaniach. Gdy ważniejsza stanie się droga niż cel, sukces sam zapuka do drzwi szkół.  Specjaliści edukacyjni, którzy uważnie obserwują rzeczywistość szkolną, dostrzegają konieczność podążania za takim właśnie kierunkiem działań, w którym na pierwszy plan wysuwa się aktywny i poszukujący rozwiązań uczeń. Pisze o tym również Jarosław Kordziński – na łamach magazynu Wszystko Co Najważniejsze analizuje kierunki, które dzisiaj wydają się najwłaściwsze do podjęcia, jeżeli chce się rozmawiać o wewnętrznej motywacji uczniów do pracy nad osiąganiem założeń podstawy programowej. Czy zmiana modelu pracy może przynieść korzyści społeczne? Zachęcamy do lektury tekstu, w którym autor analizuje atrakcyjność uczenia się.
 

Źródło:WszystkoCoNajważniejsze.pl https://wszystkoconajwazniejsze.pl/jaroslaw-kordzinski-atrakcyjnosc-uczenia-sie/